Dit klink soos 'n morf wat net in 'n wetenskapfiksie-fliek kan opduik. Maar die idee dat uitgebreide missies in die ruimte jou liggaam kan verander, blyk 'n mate van wetenskaplike steun te hê.
Dit is die bevindings van NASA, wat Donderdag berig het dat 'n ondersoek van die Amerikaanse ruimtevaarder Scott Kelly se genetiese monsters aangedui het dat sewe persent van sy DNS abnormaal bly nadat hy 'n jaar op die Internasionale Ruimtestasie deurgebring het. Navorsers het nie net monsters nagegaan wat voor sy vlug en ná sy terugkeer aarde toe in 2016 geneem is nie, hulle het ook die resultate vergelyk met DNS wat geneem is van sy tweelingbroer Mark, wat agtergebly het.
Dit is goed gedokumenteer dat menslike liggame aanpas by uitgebreide periodes in die ruimte.’n Gewiglose atmosfeer kan bene bros word en spiere laat atrofie. Maar die studie het aan die lig gebring dat Scott se liggaamsamestelling na maande in die ruimte dramaties verander het. Sy telomere, dele van die chromosoom wat veroudering beheer, het aansienlik gegroei tydens sy sending en het binne 'n paar dae begin krimp nadat hy terug op aarde geland het. Alhoewel die tweeling 54 jaar oud is, het die verandering van Scott se telomore tydens die sending hom eintlik biologies jonger as sy broer gemaak.
Scott se selle het ook 'n afname in weefsel-oksigenerende hipoksie getoon, nadat hulle op 'n stasie gewerk het wat relatief hoër koolstofdioksiedvlakke gehad het as waaraan Mark op aarde blootgestel is.
Wetenskaplikes het skade in Scott se DNA en RNA gevind, waarskynlik weens uitgebreide blootstelling aan ruimtebestraling. Laboratoriumtoetse het 'n styging in hoeveelhede van - en skade aan - mitochondria aan die lig gebring, 'n komponent wat voorsiening maak vir die sel waarin dit woon, wat dui op hoë vlakke van stres wat inherent is aan werk in 'n ruimte-omgewing. Daar is ook veranderinge in beenvorming en bloedstolling as gevolg van uitgebreide gewigloosheid ontdek.
Die studie van die tweeling is deel van voortgesette navorsing om die uitwerking van interplanetêre reis op die menslike liggaam te bepaal. 'n Mars-sending sal byvoorbeeld drie jaar duur, drie keer die tyd wat Scott aan boord van die ISS spandeer het.
Scott se ampstermyn in die ruimte vir die eksperiment was die vierde keer dat hy die aarde verlaat het vir 'n NASA-sending. Mede-ruimtevaarder Mark het ook al vier keer in sy loopbaan na die ruimte gereis.
